De ouderdom komt met gebreken zeggen ze. Dat is een harde werkelijkheid. Als makelaar maken we vaak mee dat verkopers aangeven dat ‘de tuin te groot wordt’. Toch is die tuin niet groter geworden. Hetzelfde geldt als we te horen krijgen dat het huis te groot geworden is. Ook het huis is echt niet gegroeid. Deze opmerkingen camoufleren mensen een heel ander punt, namelijk dat het ze niet meer lukt om het allemaal bij te houden. Of in ieder geval niet meer zoals ze het altijd gewend waren. Maar ja, om nu te zeggen ‘Sierd, we worden wat te oud, het lukt allemaal niet meer’ dat is ook niet fijn. Dat zou ik zelf ook niet zo snel toegeven eerlijk gezegd.
Toch is het soms best pijnlijk om te zien dat verkopers zo lang vastklampen aan hun plekje dat het op een gegeven moment langzaam maar zeker achterstallig onderhoud begint te krijgen. De prachtige tuin begint te overwoekeren. Of het altijd keurige schilderwerk begint af te bladderen. In zo’n situatie heeft de eigenaar toch net even te lang gewacht met het zetten van een volgende stap. Het is ook een hele moeilijke stap om te zetten; die stap terug van een grotere woning / kavel naar een kleiner geheel.
We zien die strijd tussen het hoofd en het hart vaak in ons werk. Het verstand zegt ‘we moeten afscheid nemen van deze plek’ en het gevoel schreeuwt als het ware terug ‘ik wil hier echt niet weg’. Een oplossing is er niet echt. Je moet er maar net klaar voor zijn. Te vroeg is ook niet goed, maar te laat kan ook echt pijnlijk zijn. Daarom eindigen we met een doordenkertje: ‘als de lust een last wordt, dan moet het hart ruimte maken voor het verstand’.
Meer blogs en vlogs
