Samen op een woonboerderij

Een stel uit Hoofddorp én een stel uit Gytsjerk. Hoe raken zij samen op een woonboerderij in Wijnjewoude verzeild? Het heeft alles te maken met een gedeelde wens naar rust & ruimte en goede familiebanden.

Gerda en Tijmen de Boer wilden na hun pensioen graag de hectiek van het Westen ontvluchten en Lineke Nijenhuis en Marieke Wijsman waren op zoek naar meer buitenruimte. Bijvoorbeeld om hun geliefde camper op de oprit te kunnen plaatsen en hobbydieren te houden. Ze zochten, zochten en zochten en vonden uiteindelijk hun droomplek op een voormalige boerderij uit 1930.

Maar goed, twee stellen samen op een erf? Hoe zit dat precies? Tijmen vertelt: “Marieke is mijn nichtje, de dochter van mijn zus. Wij hadden altijd al een bijzondere band. Dit kwam deels doordat Marieke voor haar schaatswedstrijden veel moest vliegen en wij dan een mooie uitvalsbasis vormden in haar reisschema.”

Bij de politie

Na haar schaatscarrière ging Marieke bij de politie werken en ontmoette daar Lineke. Ze gingen samenwonen en droomden van een beetje meer ruimte om huis. Een boerderijtje, bijvoorbeeld. Zo’n droom brengt echter wel een kostenplaatje met zich mee. Dus dachten ze creatief en belde Marieke met oom Tijmen, omdat ze wist dat zij richting het Noorden of Oosten wilden trekken: “Willen jullie dan misschien samen met ons iets kopen?”, stelde Marieke voor. Het zaadje was geplant en er kwam ruimte voor een nieuw avontuur. Maar hoe dan? En waar precies?

“Ik ben Fundaverslaafd en had deze boerderij al eens eerder voorbij zien komen”, begint Lineke, “maar er moest wel veel aan gebeuren en we wilden eigenlijk niet echt een klushuis.” Er volgden verschillende bezichtigingen, van nachtclub tot hokkerig ingedeelde boerderijtjes en bijna bouwvallen. Het was het allemaal net niet.

Best enthousiast

Een tijdje later – juli 2020, besloten ze toch eens te gaan kijken in Wijnjewoude. “We waren best wel enthousiast, maar hapten niet gelijk toe, want ja: wat gaat de verbouwing kosten? Mag de woning wel gesplitst worden? Een ondertussen kreeg Marieke ook nog een hernia”, aldus Gerda. De rem werd op de zoektocht gezet. Maar het bleef kriebelen. Na een paar maanden besloten ze nogmaals contact op te nemen met Sierd Moll, de verkopende makelaar. Ze hoorden dat de woning net onder voorbehoud was verkocht. Dat was balen…

Officiële splitsing

Totdat Sierd hen een week later terugbelde: de verkoop was toch niet doorgegaan, of ze nog interesse hadden. Natuurlijk! Een spannende periode volgde, want de beide stellen wilden de boerderij echt officieel splitsen, zodat eenieder in de toekomst vrij was om een andere weg in te slaan. En dit bleek nog een dingetje. De boerderij had weliswaar al twee nummers, maar dit was niet kadastraal vastgelegd en de gemeente was in eerste instantie niet erg toeschietelijk om er twee woonbestemmingen op te geven. Totdat er in de documentatie ‘een aanknopingspunt’ werd gevonden dat de boerderij in het bestemmingsplan eigenlijk al gesplitst was. Makelaar Sierd ging met deze strohalm op onderzoek uit. Hij zocht contact met de gemeente en het kadaster en zo lukte het om de boerderij juridisch te splitsen. “Ook qua financiering was dit nog even spannend, maar notaris Broens uit Gytsjerk stelde ‘een voorlopige akte van erfscheiding’ op, die gebruikt kon worden bij het aanvragen van de hypotheken”, vertelt Lineke.

Verbouwing

En ja, toen was het officieel. Op 15 januari was de overdracht en kon er worden gestart met de verbouwing. Alhoewel; de eerste maanden waren ze met z´n viertjes alleen maar aan het slopen, terwijl ze in twee caravans op het erf bivakkeerden. Ondertussen hadden ze nagedacht over de verdeling van de boerderij. Ze kozen voor een lengtesplitsing. “Dit was het meest logische, want in de oude schuur was aan de voorkant al een wooneenheid gemaakt”, vertelt Marieke. “De splitsing zelf ging heel vanzelfsprekend. Onze kant is wat groter en daar moest wat meer aan gebeuren. En omdat wij graag alles gelijkvloers wilden, moest de badkamer toch al naar beneden, dus kwam dat mooi uit”, aldus Tijmen.

Op de ladder

De twee stellen zochten een aannemer: Bert Koning uit Wolvega en in een knappe zes maanden tijd waren beide huizen helemaal klaar. Vloerverwarming beneden, twee warmtepompen, isolatieglas, nieuwe tuindeuren, enzovoorts. Gerda: “Om de kosten te drukken zeiden we tegen de mannen: werken jullie maar gewoon tot het einde door, dan ruimen wij vanavond wel op.” Tijmen vervolgt: “En zo kon het zijn dat Marieke en ik tot tien uur ’s avonds op de ladder stonden om Rockwool te bevestigen, terwijl Gerda en Lineke dit isolatiemateriaal op maat sneden.”

Het was dus echt teamwerk die verbouwing. Gerda: “Ja, en dat maakte het ook prettig, want als het soms even tegenzat, dan was er altijd wel iemand die de humor ervan in zag en konden we er allemaal weer om lachen. En ik denk dat we allemaal niet zo moeilijk zijn, we gunnen het elkaar gewoon.”

Heimwee

En hoe bevalt het nu? “Heel goed”, zegt Gerda, ”ik sjees niet meer door de Albert Heijn, we leven hier veel bewuster. Tijmen trekt ’s ochtends de overall aan en gaat buiten aan de slag en onder het koken geniet ik van het uitzicht en de stilte. Het is hier zo anders dan in het Westen. Ik had vorige maand op vakantie voor het eerst heimwee naar thuis.” Marieke: “We stemmen de vakanties goed op elkaar af, zodat er altijd iemand voor de kippen, de cavia’s en de poes kan zorgen. En als je dan terugkomt van vakantie staat er yoghurt en brood klaar. Dat is echt heel fijn.”

Dat ‘omtinken’ doen ze met zijn vieren onderling en ze ervaren het ook met hun buren. “De buurman appt ons als de koeien voor het eerst de wei in gaan. En af en toe komt een krachtig landbouwwerktuig van de buurman ook goed van pas”, lacht Lineke. Ja, het is prettig wonen op het platteland!